นาฬิกาที่หายไป

" นาฬิกาที่หายไป "

ชาวนาคนหนึ่ง หลังจากไปทำความสะอาดคอกม้าออกมา ก็พบว่านาฬิกาพกของตนได้หล่นหายไปเสียแล้ว! 

" นาฬิกาพกเรือนนี้มีความหมายต่อเขามากด้วย เป็นของขวัญที่แม่ของเขาทิ้งไว้ให้ "

เขารีบวิ่งไปที่คอกม้า รื้อหาจนทั่วบริเวณแทบพลิกแผ่นดิน แต่ก็หาไม่พบเขาเดินออกมาจากคอกม้าด้วยเหงื่อที่ท่วมตัว มองไปเห็นมีเด็กกลุ่มหนึ่งกำลังเล่นกันอยู่แถวนั้น เขาจึงได้คิดว่าอาจเป็นเพราะตัวเองแก่แล้ว หูตาฝ้าฟาง ทำให้หาไม่เจอ แต่เด็กๆหูตายังแหลมคม น่าจะหาเจอก็เป็นได้ เขาจึงเรียกเด็กๆมา แล้วบอกว่า...เด็กๆ ถ้าใครหานาฬิกาพกของลุงเจอ ลุงจะให้เงินคนนั้นหนึ่งเหรียญ

เด็กๆ พากันวิ่งกรูเข้าไปในคอกม้า จนเวลาผ่านไปนานโข ตอนที่เด็กๆ เดินกลับออกมาจากคอกม้าทีละคนต่างก็มีสีหน้าผิดหวัง ที่หานาฬิกาพกไม่เจอ ขณะที่ชาวนากำลังถอดใจคิดจะเลิกหานั่นเอง!

ก็มีเด็กคนหนึ่งมากระซิบกระซาบบอกกับเขาว่า...ผมจะลองเข้าไปหาดูอีกครั้งหนึ่ง แต่คราวนี้ขอให้ผมเข้าไปคนเดียวเท่านั้น

ชาวนามองตามหลังเด็กชายไปอย่างไม่มั่นใจ คิดในใจว่า...พวกเราแทบจะพลิกคอกม้าหายังไม่เจอ...แล้วลำพังเด็กคนเดียว จะหาเจอได้อย่างไร

เด็กคนนั้นเข้าไปตั้งนานก็ยังไม่กลับออกมา " ชาวนาเริ่มสิ้นหวัง " ในขณะที่ชาวนาคิดจะเลิกรอ และจากไปนั่นเอง! 

เด็กชายคนนั้นก็เดินออกมาจากคอกม้า ในมือของเขาถือนาฬิกาพกเรือนหนึ่ง 
ชาวนาถามด้วยความแปลกใจว่า..."เจ้าหาเจอได้อย่างไร???" 

เด็กชายบอกว่า...
"พอเข้าไปข้างใน ผมก็ไม่ได้ทำอะไรเลย เพียงแต่นั่งเงียบๆ อยู่ที่พื้นไม่นานผมก็ได้ยินเสียง ติ๊กต๊อก ติ๊กต๊อก จากนั้นผมก็เดินตามเสียงไป...แล้วผมก็เจอนาฬิกาเรือนนี้ "

" ขณะที่เรากำลังยุ่งวุ่นวายอยู่กับชีวิตหรือหน้าที่การงานบางครั้ง ก็จำเป็นอย่างมากที่จะต้องทำใจให้สงบ เพื่อมาคิดตรึกตรองดูว่า สิ่งที่เรากำลังทำอยู่นั้นถูกต้องและเหมาะสมดีแล้วหรือเปล่า ถ้าคิดอะไรไม่ออกก็ให้ออกจากความคิด แล้วมานั่งลงสักพัก...เพื่อฟังเสียงของหัวใจตัวเอง ^_^ "